Share this post

บทเทศน์สัปดาห์ที่ 27 เทศกาลธรรมดา
ความเชื่อเล็กแต่ลึก
ก. ความสำคัญ             
         1.บทอ่านทั้งสามในวันนี้เน้นเรื่อง “ความเชื่อ” และแสดงให้เห็นว่าความเชื่อนั้นมีความสำคัญในชีวิตของเรา น.โทมัสอาควัยนัส กล่าวไว้ว่า “คนที่มีความเชื่อ คำอธิบายก็ไม่จำเป็น ส่วนคนที่ไม่เชื่อ คำอธิบายใดๆก็เป็นไปไม่ได้” (คนไม่เชื่อพูดอย่างไรก็ไม่เชื่อ) บทอ่านในวันนี้ให้ความหมายของความเชื่อในสามมิติด้วยกันหนึ่ง ความเชื่อในฐานะที่เป็นคุณธรรมทางเทววิทยาที่โน้มน้าวเราให้เชื่อในเรื่องที่เป็นความจริง (True) และเชื่อได้อย่างซื่อๆเพราะเรื่องนั้นได้รับการเผยแสดงจากพระเจ้า สอง น.เปาโลสอนทิโมธีว่า ความเชื่อทำงานในชีวิตของเราโดยทำให้เราเข้มแข็ง มีความรักและควบคุมตนเองได้ สามารถเป็นพยานถึงองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือเป็นผู้ประกาศข่าวดีแก่ผู้อื่นได้ และสามความเชื่อของคริสตชนคือความไว้วางใจในพระเจ้าและแสดงออกโดยความซื่อสัตย์ จงรักภักดี และอุทิศตนรับใช้พระเจ้าด้วยความรักและความสุภาพ

ข.พระคัมภีร์และคำสอน           
       1.บทอ่านที่หนึ่ง (ฮบก1:2-3 และ 2:2-4) นำเสนอความเชื่อคือความไว้วางใจในพระเจ้าและดำเนินชีวิตตามพันธสัญญาที่พระองค์ทรงมอบให้ ความเชื่อแสดงออกในรูปแบบของความหวังและการรอคอยด้วยความอดทนต่อความทุกข์ยาก การข่มเหง ความรุนแรง

       2.บทอ่านที่สอง (2ทธ1:6-8,13-14) น.เปาโลนำเสนอความเชื่อหมายถึงการยอมรับว่าพระเยซูเจ้าคือความสำเร็จของคำสัญญาของพระเจ้า น.เปาโลยืนยันถึงความจำเป็นของการดำเนินชีวิตในความเชื่อ ความจงรักภักดีต่อคำสอนของพระเยซูคริสต์ที่สืบเนื่องมายังพระศาสนจักร

       3.พระวรสาร (ลก17:5-10) พระเยซูเจ้าทรงสอนบรรดาอัครสาวกว่าความเชื่อเป็นการมีส่วนร่วมกับพลังอำนาจของพระเจ้าแม้จะเป็นเพียงเศษเสี้ยวเล็กๆ แต่ก็เพียงพอที่จะให้พระเจ้าได้ทรงทำอัศจรรย์ในชีวิตของเราได้และคนอื่นๆได้ ความเชื่อทำให้เรามั่นใจในความสัมพันธ์ที่ถูกต้องกับพระเจ้าและเพื่อนพี่น้อง ในขณะที่บรรดาอัครสาวกวอนขอให้เพิ่มพูนความเชื่อ แต่พระเยซูเจ้าทรงเตือนให้เห็นความสำคัญของความเชื่อในด้านคุณภาพมากกว่าปริมาณ ความเชื่อที่ลึกซึ้งเพียงเล็กๆ ก็สามารถทำสิ่งที่ใหญ่โตได้เรื่องเปรียบเทียบเรื่องนายกับผู้รับใช้ พระเยซูเจ้าทรงสอนเราว่าความเชื่อจะต้องมีประสิทธิภาพ ความเชื่อจะต้องเชื่อมโยงกับความไว้วางใจ ความนบนอบและการอุทิศตนที่จะปฏิบัติตนตามพระบัญญัติของพระองค์ด้วยความเต็มใจ         
 
ค.ปฏิบัติ
     1.”ภาวนาเสมอๆ” เราต้องขอบคุณพระเจ้าเสมอทั้งในยากสุขและยามทุกข์ ส่วนใหญ่แล้วเรามักจะลืมพระเจ้าเมื่อเรามีความสุขหรือทุกสิ่งทุกอย่างดำเนินไปด้วยดี แต่เมื่อมีความทุกข์ เราจะร้องหาพระเจ้าในความดีที่หาที่สุดไม่ได้ของพระองค์นั้น พระองค์ทรงสดับฟังคำภาวนาของเราเสมอ ความเชื่อที่เข้มแข็งจะช่วยทำให้เรายอมรับความทุกข์ยากและการทดลองต่างๆในชีวิตของเรา ดังนั้นเราจึงควรภาวนาเสมอๆ ว่า “โปรดเพิ่มความเชื่อของพวกเราด้วยเถิด”

     2.”ความเชื่อต้องมีการกระทำ” เราต้องเพิ่มพูนความเชื่อของเราโดยการทำหน้าที่คนใช้ที่ดีของพระเจ้า ความเชื่อของเราจะเติบโตโดยการปฏิบัติตามความเชื่อคริสตชนที่มีความเชื่อแท้จริงนั้นจะมีวิธีการมากมายเพื่อจะทำให้คนอื่นๆได้รู้จักพระเยซูเจ้า คำพูดที่เงียบๆแต่มีอานุภาพมากได้แก่การแสดงความรักต่อเพื่อนพี่น้อง การไม่เห็นประโยชน์ส่วนตน การกระทำดีเหล่านี้มีคุกณค่ามากกว่าคำเทศน์ที่สวยหรูหรือเต็มไปด้วยเทววิทยา

     3.“เพิ่มพูนความเชื่อ” เราต้องเติบโตในความเชื่อโดยการใช้เครื่องมือที่พระเยซูทรงมอบให้กับพระศาสนจักร เราเพาะบ่มความเชื่อด้วยการสวดภาวนา การอ่านพระคัมภีร์ การร่วมพธีมิสซา