"ไปให้สุดเพื่อพระคริสต์"
ข่าวดีสัปดาห์ที่ 22 เทศกาลธรรมดา
(30 สิงหาคม 2020)

ก.ความสำคัญ
    1. บทอ่านในอาทิตย์นี้เตือนเราว่าการเป็นศิษย์พระคริสต์ที่ดีนั้นจะต้องรู้จักควบคุมตนเอง (self-control) ยอมรับความทุกข์ทรมาน (แบกกางเขน) พร้อมที่จะติดตามพระเยซูโดยการปฏิบัติตามบัญญัติแห่งความรัก และมีใจกว้างและกล้าหาญที่จะมอบชีวิตของตนให้แด่พระเจ้า “ถวายร่างกายของท่านเป็นเครื่องบูชาที่มีชีวิต” (รม 12:1)

ข.พระคัมภีร์และคำสอน     

ศิษย์พระคริสต์จะต้องปฏิบัติตนอย่างไรเพื่อจะได้เป็นศิษย์ที่แท้จริงและทรงพลัง
    1. บทอ่านที่หนึ่ง (ยรม. 20:7-9) ประกาศกเยเรมีห์ (มีชีวิตอยู่ในช่วงหลังของศตวรรษที่เจ็ดต่อเนื่องถึงช่วงแรกของศตวรรษที่หกก่อนคริตส์ศักราช เยเรมีย์เตือนประชากรของพระเจ้าถึงวิบัติภัยที่จะเกิดแก่ชาติเนื่องด้วยพวกเขากราบไหว้รูปเคารพและทำบาป) ได้พูดถึงความทุกข์ทรมานที่ศิษย์พระคริสต์จะต้องได้รับแต่ก็อดไม่ได้ที่ติดตามและประกาศพระเจ้าต่อไป และยังเป็นการพูดทำนายล่วงหน้าถึงพระเยซูเจ้าที่ต้องทนทุกข์ด้วย

    2. บทอ่านที่สอง (รม. 12:1-2) นักบุญเปาโลแนะนำชาวโรมและพวกเราให้ควบคุมตนเองไม่ปล่อยตัวไปตามกระแสสังคมหรือความต้องการใฝ่ต่ำของเรา ให้รู้จักแยกแยะสิ่งดีออกจากสิ่งชั่ว

    3. พระวรสาร (มธ. 16:21-27) พระเยซูเจ้าทรงทำให้บรรดาศิษย์แปลกใจโดยประกาศว่าพระองค์จะเข้ากรุงเยรูซาเล็มมิใช่เพื่อรับเกียรติยศแต่เพื่อรับความทุกข์ทรมานและความตายซึ่งเปโตรยอมรับไม่ได้ และในโอกาสนี้เองที่พระเยซูทรงมอบคำสอนที่เป็นอมตะวาจาถึงการเป็นศิษย์ที่แท้ว่า “ถ้าผู้ใดอยากตามเรา ก็จงเลิกคิดถึงตนเอง จงแบกกางเขนของตนและติดตามเรา”

ค.ปฏิบัติ     

    1. “ไปให้สุดเพื่อพระคริสต์” ศิษย์พระคริสต์ต้อง 1) “เห็นอกเห็นใจผู้อื่นให้สุด” โดยออกไปเยี่ยมเยือนผู้เจ็บไข้ได้ป่วย ผู้สูงอายุ ผู้พิการ ผู้ถูกทอดทิ้ง 2) “สุภาพถ่อมตนให้สุด” โดยมองเห็นความดีในตัวของผู้อื่น พูดให้กำลังใจและชมเชยผู้อื่นด้วยความจริงใจ ไม่เยอหยิ่ง รับฟังคำแนะนำของผู้อื่น 3) “อดทนให้สุด” โดยอุทิศตนทำงานเพื่อวัด เพื่อชุมชน เพื่อเด็กและเยาวชนที่มีปัญหา 4) “ยกโทษให้สุด” เหมือนพระเจ้ายกโทษหรือให้อภัยเรา และตั้งใจที่จะปรับปรุงตนเอง 5) “รักและซื่อสัตย์ให้สุด” ในความสัมพันธ์กับเพื่อนพี่น้องและพระเจ้า ในคู่สมรส ในครอบครัว

    2. “พิจารณามโนธรรม” ศิษย์ที่แท้ต้องพิจารณามโนธรรมของตนเองทุกวัน คือการตรวจสอบพฤติกรรมของตนเอง ทั้งความคิดวาจา ใจ และกิจการของเรา โดยถามตนเอง 3 คำถามนี้ 1) วันนี้เราได้เสียสละเวลา ความสามารถ เงิน สิ่งของ เพื่อช่วยเหลือเพื่อนพี่น้องและวัดบ้างหรือไม่ 2) วันนี้เราได้ควบคุม ความคิด อารมณ์ คำพูด การกระทำ และการใช้สื่อ- โทรศัพท์ อินเตอร์เน็ต อย่างไร 3) วันนี้ฉันได้อบรมลูกหลานให้มีความเชื่อ ความรัก และความไว้วางใจในองค์พระผู้เป็นเจ้าหรือไม่อย่างไร ฉันได้ให้เวลากับครอบครัวในการสวดภาวนาหรือการอ่านพระคัมภีร์หรือไม่ สนับสนุนลูกให้ไปเรียนคำสอน ไปช่วยมิสซา หรือไปช่วยกิจการของวัดบ้างหรือไม่

    3. “ประกาศข่าวดี” ให้เราได้ประกาศข่าวดีให้ผู้อื่นได้รู้จักพระเจ้า พระเยซูเจ้า พระแม่มารีย์ ทั้งด้วยการกระทำและด้วยการพูดคุยกับผู้ที่สนใจ